عجب سوت و کوره

عجب وبلاگی ساختم!

دیگه با وجود تلگرام و اینستا و... کسی سراغ وبلاگ نمیاد. حتی یه لایکم دو ساله نخورده.

خودم همیشه وقتی میرفتم سراغ وبلاگهایی که خیلی وقت بود از آخرین مطلبشون گذشته بود 

احساس بدی داشتم و از خودم میپرسیدم یعنی الان صاحب این وبلاگ کجاست که یه سری به وبش نمیزنه! 

خودمم اینطوری شدم. البته من میام اما وقتی میبینم شبیه بیابون برهوت شده رغبتی برای نوشتن ندارم.

فقط گفتم هستم. اگه کسی اومد، امیدوارم مطلب خودتو پیدا کنی اینجا. هر چند بیشترش دلنوشته اس.