استرس

 

وای از استرس دارم میمیرم اصلا حاضرم بمیرم نه اینکه اینهمه استرس رو تحمل کنم و جون بکنم. دلم آشوبه و رنگ از رخم پریده و نتونستم 4 قاشق بیشتر غذا بخورم. نفسم در نمیاد کاش اصلا قطع بشه و خلاص بشم از این همه تنهایی و استرس. به جز خدا پناهی ندارم اما من آدمم و به یک همراه نیاز شدیدی دارم که من در کنارش به آرامش برسم و خلاص بشم از این عذاب دق مرگ کننده. تو کتابی خوندم قانون دنیاس که آدم خوبا تاوان بدیاشونو همینجا باید پس بدن تا اون دنیا به پاداشهای کارهای خوبشون برسن و بخاطر این گناها اونجا عذاب نکشن. یعنی من باید بهترین آدم روی کره خاکی باشم که اینقدر در عذابم. اینجوریم که همه صبرمم داره زائل میشه و بدتر تو منجلاب فرو میرم. خدایا به چه زبونی بگم دیگه نمیتونم.کی، کی میخای به دادم برسی. به قرآن صبرم تموم شده. وجود یک آدم باعث شده به اندازه تمام آدمای روی زمین استرس داشته باشم کاری ازم برنمیاد. این از همش بدتره. خوشبحاله اونایکه در کنار 1 آدم خوب هستن . یا حداقل شرایط استرس زا ندارن یا کمتر دارن.آه، نفسم در نمیاد و تو گلوم حس بغض وحشتناکی دارم و نمیتونم اشک بریزم. اومدم بنویسم شاید کمی از استرسم کم بشه اما هر کاری میکنم نمیتونم به خودم مسلط بشم. نمیتونم خودمو کنترل کنم. هیچی به مغزم نمیرسه فقط میخام اینجا نباشم. میخام فردا نشه. میخام نباشم. آآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآی خدایااااااااااا به دادم برس. در این مواقع قرآن میخونم تا فقط آروم بشم  اما الان از بس حالم افتضاحتر و غیر قابل تحملتر از همیشه اس این کارم نمیتونم بکنم. فردا همین امروزه. انگار خودم جلو خودم دارم جون میدم اما کاری از دستم بر نمیاد.هیچوقت بر نیومده. الان بدتر شده. بدتر. توان خودمو ندارم...